Laatste familie Pico

Beste allemaal,

Ondertussen ben ik alweer een week in Nederland en de laatste tijd is heel snel gegaan. Maar aangezien ik ondanks mijn goede voornemens de afgelopen twee, drie maanden geen enkele blog meer het geupload wil ik nog een laatste blog schrijven om wat de vertellen over die laatste ervaringen.

Vanaf het moment dat mijn ouders op bezoek kwamen heb ik niks meer verteld volgens mij, dus daar begin ik dan. ........... kwamen mijn ouders aan op het vliegveld van Quito. We hadden uiteindelijk besloten om de eerste dagen Quito te gaan bekijken, daarna vlogen we uit naar de Galapagos en daarna zouden ze mijn andere families kunnen leren kennen. De eerste ontmoeting was toen mijn (gast) ouders mij naar Quito brachten om me daar af te zetten bij de hostel waar ik met mijn ouders zou gaan slapen. Het was heel leuk om hen weer te zien, grappig om te zien hoe mijn ouders wel spaans probeerden te praten met mijn gast ouders en hoe mijn gastvader probeerde engels te praten. Ook vond ik het wel weer jammer om afscheid te zeggen van mijn gast ouders, ook al was het maar voor zo'n korte tijd.

De eerste twee dagen liet ik Quito aan mijn ouders zien, de prachtige stad die het is maar ook wel een ontzettende hitte in de felle zon. We liepen langs alle kerken en kathedralen in het historische centrum en beklommen ook een van de heuvels in de stad waar de beschermvrouwe staat. Dat is een reuzachtig standbeeld van waar je een goede indruk krijgt over hoe enorm Quito is. Omdat je de zuidkant en de noordkant kan zien en aan beide kanten zie je bebouwing tot waar de heuvels in de horizon verdwijnen en verder. Deze delen van de stad zijn allemaal pas de laatste decenias aangebouwd als gevolg van de urbanisatie, het zijn dan ook de armere huizen, waar tien jaar geleden ook nog geen water en licht was aangesloten. Het is daar ook duidelijk te zien dat bijna alleen maar in het centrum van Quito hoge gebouwen te zien zijn. Daar bevinden zich de grote bedrijven en kantoren waardoor de mensen uit het noorden en het zuiden (en het westen en oosten) allemaal voor hun werk naar het centrum reizen. Wat dan ook wel een uitleg is voor de enorme files vaak op de wegen.

Ook hadden we nog afgesproken met Iris, een andere uitwisselingsstudente uit IJsland, die in Ecuador ver weg woont maar toevallig die week in Quito op vakantie was. Met haar beklommen we de enorme basiliek wat ook weer een mooi uitzicht had, en verder bezochten we nog enkele markten wat ook altijd leuk is om te zien. Wat ik altijd ontzettend sfeervol vind is dat de mensen die daar hun waren verkopen het altijd super leuk vinden om een praatje te maken. Al helemaal als het dan met twee 'gringos' (buitenlanders uit het westen) is, dus als we dan vroegen wat een bepaald soort fruit was wat we nog niet kenden begonnen ze direkt een heel verhaal. Ze vroeg of dat mijn ouders waren die ik bij me had, ik vertelde over dat zij me aan het bezoeken waren en zij vertelde over haar zoon die ook in Europa werkt en wat hij daar allemaal van vindt. Ze gaf ons een handje van die vreemde besjes om te proberen en wensde ons een fijne tijd. Dat soort gesprekken maken mijn dag. Over het algemeen heb ik niet heel veel contact met mensen uit de lagere sociale klassen, maar meestal als ik mensen aanspreek dat er een heel leuk interessant gesprek uitkomt, en dat zij zeker ook wel nieuwsgierig zijn in mij.

Een leuke anecdote van die dag was iets wat ik me het hele jaar al afgevraagd had (nu nog steeds wel). In heel Ecuador hangen namelijk overal electricitijds draden buiten over de straten en naar de huizen toe, en wat zo apart is dat waar je ook komt, je altijd een paar met schoenen naar hoog aan die draden ziet bungelen. Wat ik me dan af vroeg was waarvoor men zoveel schoenen over die draden zou hangen, want het kon geen toeval zijn op zo veel verschillende plekken. Iris vertelde me dus dat zij gehoord had dat dat plekken waren waar drugs verkocht werd. Dat klinkt een beetje schokkend maar ook super grappig, hoewel het wel onwaarschijnlijk lijkt omdat soms een stel schoenen boven de zee hingen, of andere zulk soort plekken.

Verder was het super leuk om Iris weer te zien en voor iedereen interessant omdat zij weer andere verhalen mee brengt. Zij woont namelijk in Riobamba wat een klein dorpje is waar sommige dingen er heel anders aan toe gaan. Na twee dagen hadden we Quito wel gezien en namen we 's ochtends vroeg een taxi om naar het vliegveld te gaan.

Die eerste dag Galapagos besteden we dus alleen maar met reizen. We kwamen op het eiland Santa Cruz aan en van uit daar

Mijn laatste familie had weer zijn eigen toffe aspecten, zoals de vorige twee families dat ook hadden. Bij mijn laatste familie had ik namelijk een vader, moeder, broer (21), zus (18) en een opa die een huis onder ons woonde. Daarnaast hadden we daar ook nog een betere relatie met enkele ooms en tantes die elk weekend bij ons kwamen doorbrengen. Mijn moeder was een lerares op de basisschool en kwam altijd rond middaguur thuis, wanneer de school afgelopen was, maar daarna bleef ze nog druk met schoonmaken, wassen en strijken. Enkele keren ben ik met haar en m'n opa wezen koffie drinken in een cafe en verder was ik altijd wel geinteresseerd als ze op zaterdag of zondag iets speciaals kookte. Met mijn opa had ik ook een hele leuke relatie. Hij was slecht ziend en kon niet zelfstandig meer de deur uit dus was altijd blij als ik naar beneden kwam om bij hem een kopje koffie te drinken en een gezellig gesprek te voeren. Ook tijdens de laatste twee weken waarin ik niet meer naar school ging las ik bij hem mijn spaanse boek voor. Ik ben namelijk een boek aan het lezen wat de geschiedenis verteld over hoe de inheemse bevolking behandeld werd na de spaanse kolonisatie. In dat boek word ook veel gebruik gemaakt van de oorspronkelijke taal, het Quichua, waarbij mijn opa een grote hulp was om deze woorden te vertalen. Met mijn vader had ik een hele warme relatie. Ik ontbeet altijd samen met hem en meerdere keren zijn we voor het werk van vijf tot zes samen wezen fietsen, wat ook altijd een verfrissende start van de dag was. Verder gingen we samen op zondag naar een sportcomplex of vergezelde ik hem in de auto waarbij we vaak heel gezellig in gesprek kwamen. Als van de kinderen in mijn derde gezin, met mijn broer had ik erg weinig contact omdat hij ontzettend veel aan het studeren was en anders vaak weg ging met zijn vrienden. Daarentegen had ik met mijn zus een hele goede relatie, met haar heb ik namelijk een paar van de leukste weken van mijn jaar doorgebracht.

Mijn zus Gina was net een paar weken voordat ik bij hun in het gezin terecht kwam terug gekomen van haar eigen exchange in Frankrijk wat extra leuk was omdat zij daardoor dus de ervaring kende. Door Gina leerde ik de relatie van familie in Ecuador nog op een andere manier te bekijken. In het begin moest ze namelijk nog erg wennen aan de beperkte vrijheid en dat er altijd op haar gelet werd, waar ze dan met mij over praatte en ervaringen over deelde. Na de eerste paar weken was ze er wel weer aan gewend en verdedigde ze juist weer heel erg de cultuur en haar ouders over dat ze de beste ouders waren die ze ook maar konden zijn, en later bereikte ze een staat tussen beide stemmingen in. Zij vertelde me over haar vriendje, waar ze drie jaar lang al een geheime relatie mee had gehad voordat ze op exchange ging zonder dat iemand er vanaf wist (behalve twee goede vrienden), over wat de maatschappij verwachtte en de sociale normen waren. Dan daarna vertelde ze me over dat ze een nieuwe jongen ontmoet had die haar vriendje wilde zijn maar alleen maar openbaar, publiekelijk en wat voor dilema's dit allemaal met zich mee zou brengen. Naast deze culturele interessante uitwisseling waarbij ze vaak situaties kon uitleggen en ze meer diepgang geven of begrip kweken, was ze ook erg leuk om mee op te trekken. Altijd makkelijke lachen, zij en mijn vader in dat gezin houden ontzettend van muziek en dan ook meer salsa of tradicionele muziek en niet echt de regeton, wat de lokale pop liedjes zijn die ik wel al kende. Dus dat was super leuk dat ik bij hun deze muziek ook beter leerde kennen en probeerde verschillende liedjes uit m'n hoofd te leren zodat ik zou kunnen meezingen.

Zo was een hele gezellig weekend toen ik samen mijn zus en vader naar Ambato ging, wat een stad drie uur rijden vanaf Quito is. Daar woont namelijk alle familie van mijn vader. Hij is de enige van zijn broers en zussen die naar Quito verhuist is, daar in Ambato, in twee huizen in dezelfde straat woont te rest van de familie. Zij hebben wel een hele grote familie met veel kinderen en kleinkinderen en zo hebben ze afgesproken om een keer in de maand samen te komen om dan de verjaardagen van 'de maand' te vieren. Mijn vader gaat er niet altijd naartoe omdat het dus een heel stuk rijden is maar wilde mij wel graag aan hun voorstellen. De drie uur onderweg in de auto stonden Gina en m'n vader het niet toe dat ik in slaap viel wat makkelijker gezegd dan gedaan is, maar uiteindelijk zette Gina muziek op en zaten we zo drie uur lang mee te zingen, of dat ik de tekst opzocht om proberen mee te zingen. Dat is een super waardevolle herringering, ook bij sommige van de liedjes in het spaans die ik dan nog niet kende waar ontzettende uithalen voorkwamen dat mijn vader met zijn zware stem volop mee zong wat prachtig was (niet altijd fijn voor de oren haha). Daar eenmaal aangekomen begonnen ze zich net te verzamelen voor de reunie. Er was taart en er werd muziek opgezet, de mensen praatten en op de vloer werd volop gedanst. De stapjes op de nacionale muziek zijn niet zo heel ingewikkeld en zo kwam ik te dansen met een vader met twee kleine kinderen waarbij hij alle moeite deed om zijn kleine zoontje te motiveren om te dansen. Waarbij het jongetje soms in elkaar zakte (het was ook al laat op de avond) en als ze hem dan weer op zijn voeten kregen om in ons kringetje mee te dansen gaf hij enthousiast kopstoten als zijn unieke dans pas. Het was heel grappig om te zien hoe dat proces gaat en hoe het dansen er daar ook met de paplepel word ingegoten.